Twórcy gier komputerowych również osiągali stosunkowo neutralne marże w drugim kwartale. Znaczącym wyjątkiem była tutaj jednak Nicolas Games S.A. – spółka, która na NewConnect weszła stosunkowo wcześnie, bo w 2008 roku. W pozostałych wypadkach marże były bądź ujemne, bądź znajdowały się na niewielkim plusie, jak w przypadku Vivid Games S.A. Najwidoczniej sprzedaż licencji do gier za pośrednictwem App Store i Google Play może być opłacalna. To właśnie tej ostatniej udało się w stosunku rocznym znacznie zwiększyć przychody, głównie za sprawą opłat licencyjnych ze sprzedaży gier w takich systemach.

Analiza spółek z najliczniejszej w naszym zestawieniu grupy, tj. emitentów należących do kategorii „software”, również pozwala wysnuć kilka ciekawych wniosków. Na początek warto zauważyć, że występuje tu spora rozbieżność. Mamy firmy o bardzo odmiennych wynikach: od spółek, które osiągają marże zysku na poziomie około 25 proc., po przedsiębiorstwa, które w drugim kwartale odnotowały ujemną rentowność sięgającą nawet  -40 proc. Lektura wszystkich raportów kwartalnych pokazuje, że najsłabiej radzące sobie firmy jako częsty powód braku zadowalających wyników finansowych wskazywały czynniki związane z sezonowością (np. Madkom S.A. oraz XPlus S.A.). Ważnym czynnikiem, na który spółki zrzucały ciężar słabszych wyników finansowych, było również przesuwanie terminów podpisania znaczących umów, negocjacje dłuższe od planowanych oraz realizacja kluczowych projektów na kolejne kwartały. Ciążyły również jednorazowe koszty, związane bądź z nowymi projektami, bądź z nakładami na akcje marketingowe. Te podmioty, którym udało się uzyskać bardzo dobrze wyniki jako czynnik kluczowy wymieniały dywersyfikację przychodów, korzystne kursy walut w mienionym okresie oraz uczestnictwo w dużych targach (przykładem mogą tu być spółki: Infosystems S.A. oraz Acreo S.A.).

Dystrybucja

Współcześnie w branży informatycznej funkcjonują rozmaite sposoby dystrybucji produktów, wdrażania ich i zarabiania na nich. Klasyczna „sprzedaż pudełkowa” (użytkownik kupuje płytę z instrukcją, po czym instaluje program na dysku komputera) wciąż jest stosowana, ale równolegle mamy do czynienia z innymi formami działania na rynku. Podział nie opiera się tylko na rozwiązaniach technicznych (CD, pobieranie z internetu, praca w chmurze etc.), ale także na tym, w jaki sposób program powstaje. Otóż spółka może najpierw opracować gotowy produkt, a potem podjąć próbę jego wprowadzenia na rynek – lub też zacząć od pozyskania klientów, dla których opracuje rozwiązania dedykowane, dostosowane do różnych potrzeb.

To drugie podejście typowe jest np. dla spółki Weedo, która wykonuje aplikacje na zamówienie. W roku 2011 przygotowała takie realizacje m.in. dla TV Silesia, ESK Katowice, Bonarka City Center czy pisma Krytyka Polityczna (prace nad tym ostatnim projektem jeszcze trwają). Aplikacja programowane przez Weedo umożliwiają m.in. przeglądanie katalogów firm, składanie zamówień, ale także poruszanie się po mieście czy sprawdzanie kalendarza wydarzeń (zależnie od tego, czym zajmuje się zleceniodawca). Na podobnej zasadzie działa czeska spółka iCom Vision, również notowana na NewConnect. Ma ona na koncie projekty wykonane m.in. dla takich zleceniodawców jak Vodafone, O2.cz, CeWe Color, Aukro.cz czy Peugeot. Dzięki programom iCom Vision użytkownicy mogą np. kontaktować się ze wspomnianymi firmami, dokonywać zakupów, monitorować aktualności czy sprawdzać prognozę pogody. Również Mobile Factory wykonuje projekty na zamówienie – przykładem może być aplikacja MójPoseł czy program Visikid do kontroli rodzicielskiej w internecie. Oczywiście firmy tego rodzaju zazwyczaj mają także programy autorskie: w przypadku Weedo są to np. Fotek (aplikacja umożliwiająca dostęp do konta na fotka.pl) czy Sennik.

poprzednia strona     1  2  3  4  5  6  7  8   9     następna strona